خودکشی عامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است. بر اساس آخرین داده های موجود (2021) 620 مریلندی بر اثر خودکشی جان خود را از دست دادند. مراکز کنترل بیماری.
سالانه افراد بیشتری نسبت به قتل بر اثر خودکشی جان خود را از دست می دهند.
اگر شما یا شخصی که می شناسید در معرض خطر است، با 988 تماس بگیرید تا با یک متخصص آموزش دیده صحبت کنید.
چه کسی در معرض خطر است؟
خودکشی تبعیض قائل نیست. افراد از هر جنسیت، سن و قومیت در معرض خطر خودکشی هستند. اما افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند تمایل دارند ویژگی های خاصی را به اشتراک بگذارند. عوامل خطر اصلی خودکشی عبارتند از:
- افسردگی، سایر اختلالات روانی یا اختلال سوء مصرف مواد.
- اقدام به خودکشی قبلی
- سابقه خانوادگی اختلال روانی یا سوء مصرف مواد.
- سابقه خانوادگی خودکشی.
- خشونت خانوادگی، از جمله آزار جسمی یا جنسی.
- داشتن اسلحه یا سلاح گرم دیگر در خانه.
- حبس، در زندان یا زندان بودن.
- قرار گرفتن در معرض رفتار خودکشی دیگران، مانند رفتار اعضای خانواده، همسالان یا چهره های رسانه ای.
خطر رفتار خودکشی نیز با تغییرات در مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی، از جمله سروتونین، که با افسردگی نیز مرتبط است، مرتبط است. سطوح پایین‌تری از سروتونین در مغز افرادی که سابقه اقدام به خودکشی داشتند، یافت شده است.
بسیاری از افراد برخی از این عوامل خطر را دارند اما اقدام به خودکشی نمی کنند.
مردان و سلامت روان
مردان اغلب در مورد صحبت کردن مشکل دارند سلامت روان، اما احتمال مرگ آنها در اثر خودکشی بیشتر از زنان است.
زنان بیشتر احتمال دارد اقدام به خودکشی کنند.
اگر مرد هستید، با گوش دادن به وبینار 92Q در مورد سلامت روان خود صحبت کنید. مسائل مربوط به سلامت روان مردان. از مردان دیگری بشنوید که با سلامت روانی خود دست و پنجه نرم کرده اند و برای دریافت کمک چه کرده اند.
نوجوانان و نوجوانان
کودکان و نوجوانان در معرض خطر خودکشی هستند. به گفته مرکز کنترل بیماری، این دومین عامل مرگ و میر در جوانان بین 10 تا 24 سال است.
در دوران نوجوانی اتفاقات زیادی از نظر اجتماعی، عاطفی و ذهنی می افتد. این تغییرات، سابقه خانوادگی، سابقه شخصی، نژادپرستی نهادینه شده، خشونت خانوادگی، سردرگمی گرایش جنسی، قلدری، سوء استفاده و بی ثباتی غذایی نیز می تواند خطر ابتلا به فرد را افزایش دهد.
جوانان LGBTQ+ سه برابر بیشتر احتمال دارد که افکار خودکشی داشته باشند و پنج برابر بیشتر احتمال دارد که این کار را انجام دهند.
با نوجوانان خود در مورد سلامت روان آنها صحبت کنید، و به دنبال علائم هشدار دهنده یک نگرانی در مورد سلامت رفتاری باشید.
جوانان ممکن است در سلامت رفتاری عمومی یا برنامه پیشگیری از خودکشی یا از طریق یک برنامه متمرکز بر نوجوانان مانند MDYoungMinds یا Takeing Flight.
MDYoungMinds یک برنامه پشتیبانی متنی از طریق 211 و وزارت بهداشت مریلند، دفتر پیشگیری از خودکشی است. پیام‌های متنی حمایتی با تمرکز بر نگرانی‌ها و استرس‌های روانی نوجوانان و نوجوانان ارسال می‌کند.
گرفتن پرواز یک برنامه حمایت از همسالان با رهبران جوان (18 تا 26 ساله) است که تجربه شخصی در مورد نگرانی های سلامت رفتاری یا تروما دارند. آنها جوانان را با جلسات مجازی هفتگی و پشتیبانی همتایان رسانه های اجتماعی.
بزرگسالان مسن تر
افراد مسن نیز در معرض خطر خودکشی هستند. در واقع، مردان سفید پوست 85 ساله و بالاتر به طور مداوم بالاترین میزان خودکشی را نسبت به هر گروه سنی و قومی دیگری دارند.
شناخت علائم هشدار دهنده خودکشی
اغلب علائم هشداردهنده ای وجود دارد که نشان می دهد شخصی به فکر خودکشی است. آنها ممکن است منزوی شوند یا خود را از گفتگوها یا فعالیت هایی که زمانی از آنها لذت می بردند دور کنند.
بیماری روانی
دانستن نشانه های افسردگی یا بیماری روانی در پیشگیری از خودکشی مهم هستند.
علائم بیماری روانی ممکن است زمانی که یک فرد نوجوان است ظاهر شود. در "211 چیست؟" پادکست، نامی مریلند علائم گفته شده معمولاً حداکثر در سنین 25 تا 30 سالگی مشاهده می شود. اما، می تواند در هر زمانی از زندگی شخصی را تحت تاثیر قرار دهد.
کیت فارینهولت، مدیر اجرایی اتحادیه ملی بیماریهای روانی در مریلند (NAMI Maryland)، گفت:
«تفاوت بین داشتن یک مشکل سلامت روان و داشتن یک بیماری روانی، این یک نوع مقیاس کشویی است. بنابراین مردم می توانند اغلب با ما تماس بگیرند زیرا آنها مضطرب، افسرده، استرس دارند و می خواهند اطلاعاتی در مورد نحوه برخورد با آن به دست آورند.
و ممکن است موقتی باشد، اما تشخیص یک بیماری روانی پیچیده است و هیچ آزمایش آسانی وجود ندارد که به کسی اطلاع دهد که آیا واقعاً یک بیماری روانی دارد یا خیر و همچنین ممکن است واکنشی به نوعی اختلال فیزیکی باشد. هر بیماری روانی علائم خاص خود را دارد.»
علائم هشدار دهنده رایج عبارتند از:
- نگرانی یا ترس بیش از حد
- احساس غمگینی بیش از حد
- داشتن تفکر مغشوش یا مشکل در تمرکز
- تغییرات خلقی شدید می تواند تفاوت ایجاد کند
- ایزوله سازی شخصی
- دور شدن از چیزهایی که قبلاً به شما شادی می داد
- توانایی انجام فعالیت های روزانه
- ناتوانی در کنترل مشکلات یا استرس های روزانه
عدم تعادل یا موقعیت شیمیایی اغلب باعث بیماری روانی می شود. طلاق، استرس، از دست دادن یکی از عزیزان، موقعیت خانوادگی، محیط، یا یک بیماری مزمن پزشکی همگی می توانند به بیماری روانی کمک کنند. ممکن است دلایل مختلفی برای این بیماری وجود داشته باشد.
یافتن پشتیبانی
یافتن حمایت حیاتی است بنابراین درمان به تعویق نمی افتد.
کیت فارینهولت از NAMI مریلند توضیح داد: «و میانگین تأخیر بین تشخیص و درمان بیماری روانی 11 سال است. این بدان معناست که افرادی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، در مواقعی که بیشترین نیاز را دارند، حمایت‌های لازم را دریافت نمی‌کنند. و این تا حدی به دلیل ننگ و خودانگاری است، اما همچنین به دلیل کمبود ارائه دهندگان بهداشت رفتاری در جامعه در شبکه است. یک انکار روتین از پوشش بیمه وجود دارد.»
شما می توانید از طریق موارد زیر حمایت سلامت روان را در مریلند پیدا کنید:
- تماس با 988
- جستجو در پایگاه داده منابع سلامت رفتاری ایالتارائه شده توسط شبکه اطلاعات مریلند
- ارتباط با برنامه سلامت روان 211
تو تنها نیستی. راهنما در دسترس است.
پیشگیری از خودکشی در مریلند
اگر کسی را می شناسید که قصد خودکشی دارد، او را تنها نگذارید. سعی کنید با تماس با 988 از عزیزتان کمک فوری بخواهید. همچنین می توانید با یک متخصص سلامت روان به صورت آنلاین چت کنید. انگلیسی یا اسپانیایی.
متخصصان حرفه ای آموزش دیده 24/7/365 برای گوش دادن و صحبت کردن در دسترس هستند.
211 متخصص با پاسخ به بحران بالتیمور به برخی از این تماس ها پاسخ می دهند. الیجا مک براید مدیر مرکز تماس است و در مورد راه هایی که می توانند به افراد در این مرکز کمک کنند صحبت کرد.211 چیه؟" پادکست.
"بنابراین، وقتی کسی تماس می گیرد، مستقیماً با یک مشاور خط تلفن آموزش دیده در ارتباط است. مک براید توضیح داد که مشاور خط تلفن اطلاعات کافی و دقیق را در اختیار آنها قرار می‌دهد، به آنها گوش می‌دهد و واقعاً گزینه‌ها و راه‌حل‌های بالقوه را برای بحران یا مشکل خاصی که از طریق تلفن ارائه می‌کنند، طرح می‌کند.
راه های دیگر برای جلوگیری از خودکشی
پیشگیری موثر از خودکشی مبتنی بر تحقیقات صحیح است. برنامه هایی که کار می کنند عوامل خطر افراد را در نظر می گیرند و مداخلات مناسب برای گروه های خاصی از مردم را ترویج می کنند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که اختلالات روانی و سوء مصرف مواد از عوامل خطر برای خودکشی هستند. بنابراین، بسیاری از برنامه ها بر درمان این اختلالات و پرداختن به خطر خودکشی به طور خاص تمرکز دارند.
روان درمانی یا «گفتار درمانی» می تواند به طور موثری خطر خودکشی را کاهش دهد. یک نوع درمان شناختی رفتاری (CBT) نام دارد. CBT می تواند به افراد کمک کند تا راه های جدیدی را برای مقابله با تجربیات استرس زا بیاموزند و به آنها آموزش دهند تا در هنگام بروز افکار خودکشی، اقدامات جایگزین را در نظر بگیرند.
نوع دیگری از روان درمانی به نام رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) نشان داده شده است که میزان خودکشی را در میان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کاهش می دهد، یک بیماری روانی جدی که با خلق و خو، روابط، تصور از خود و رفتار ناپایدار مشخص می شود. یک درمانگر آموزش دیده در زمینه DBT به فرد کمک می کند تشخیص دهد که احساسات یا اعمال او مخرب یا ناسالم هستند و مهارت های لازم برای مقابله بهتر با موقعیت های ناراحت کننده را آموزش می دهد.
برخی از داروها نیز ممکن است کمک کنند. به عنوان مثال، داروی ضد روان پریشی کلوزاپین توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای پیشگیری از خودکشی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی تایید شده است. سایر داروها و درمان‌های روانی اجتماعی امیدوارکننده برای افراد خودکشی در حال آزمایش هستند.
با این حال، تحقیقات دیگر نشان داده است که بسیاری از سالمندان و زنانی که بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند، یک سال قبل از مرگ به ارائه دهندگان مراقبت‌های اولیه خود مراجعه کرده‌اند. آموزش پزشکان برای تشخیص علائمی که ممکن است فرد به خودکشی فکر کند، می‌تواند به جلوگیری از خودکشی‌های بیشتر کمک کند.
می‌توانید گروه‌های حمایت از سلامت رفتاری و مشاوره را پیدا کنید جستجوی منابع پشتیبانی سلامت روان در پایگاه داده‌ای که توسط شبکه اطلاعات مریلند پشتیبانی می‌شود. همچنین می‌توانید با شماره ۲-۱-۱ تماس بگیرید تا با متخصصی صحبت کنید که می‌تواند شما را با منابع رایگان و کم‌هزینه در جامعه‌تان مرتبط کند.
صحبت در مورد خودکشی
شما می توانید با گفتگوهای صریح از خودکشی جلوگیری کنید. آنها از فرد حمایت می کنند و به شکستن انگ ها و موانع سلامت روان کمک می کنند.
سلامت روان هیچ حد و مرزی نمی شناسد و می تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد.
در مورد "211 چیست؟" پادکست، براندون جانسون، MSH، میزبان سالن سلامت روانی سیاه در یوتیوب، از عدم تمایل به صحبت در مورد خودکشی صحبت کرد. «مثل اینکه خودکشی موضوع بسیار سنگینی است. من کاملاً این را درک می کنم، اما همانطور که می بینیم نرخ های ما در جوامع خاص همچنان در حال افزایش است، مهم است که درک کنیم که افکار خودکشی واقعی است.
وقتی در مورد خودکشی صحبت می کنید، کلمات را با دقت انتخاب کنید.
من همیشه به مردم می‌گویم که زبان را از خودکشی به خودکشی تبدیل کنند، به کسی که نمی‌خواهیم به کسی که آنقدر احساس ناامیدی می‌کرد و نیاز به تلاش برای جانش را داشت، انگ و مجرم جلوه دهند. و بنابراین ما می خواهیم زبان را تغییر دهیم. بنابراین، مردم احساس می‌کنند که می‌توانند مکالمات را در یک فضای امن انجام دهند و آسیب نبینند، در ابتدا فقط با زبان قبل از اینکه حتی فرصتی برای تجربه پتانسیل امید و بهبودی داشته باشند.
همچنین از توصیف عمومی افراد یا اصطلاحات عامیانه خودداری کنید.
جانسون توضیح داد: «بنابراین، می‌توانیم بگوییم OCD این شخص یا این فرد دوقطبی عمل می‌کند، یا این فرد اسکیزوفرنی است، بدون در نظر گرفتن اینکه واقعاً چه معنایی دارد و چقدر برای فردی که ممکن است دوقطبی باشد، انگ است، درست است؟ چه کسی ممکن است اسکیزوفرنی باشد، چه کسی ممکن است OCD داشته باشد. در بی اهمیت جلوه دادن، تجربیات آنها در مورد استفاده از یک اصطلاح عامیانه، که معمولاً برای شخص دیگری بازجویی می شود، چیزی است که می تواند حتی به فکر خودکشی آسیب برساند.
صحبت با یک دوست در مورد سلامت روان آنها
اگر متوجه شدید که فردی ناراحت، غمگین، تنها یا بی علاقه به فعالیت های معمولی یا دور هم جمع شدن است، با او تماس بگیرید و از او بپرسید که چگونه است.
ممکن است یک مکالمه ناراحت کننده باشد، اما برای جلوگیری از خودکشی ضروری است. قابل پیشگیری است و با گفتگو شروع می شود. این اتحاد ملی بیماریهای روانی (NAMI) پیشنهاد می‌کند فضای امنی برای صحبت کردن، پرسیدن سؤالات باز و شروع گفتگو با «من متوجه شدم…» برای فرد ایجاد کنید.
صحبت از خودکشی و سلامت روان اشکالی ندارد. آماده گوش دادن باشید!
وزارت بهداشت مریلند و اداره پیشگیری از خودکشی مریلند عباراتی مانند این را توصیه می کنند:
- خیلی وقته با هم حرف نزدیم چطور هستید؟
- اخیراً ضعیف به نظر می رسید. چه خبر است؟
- من نگران تو هستم. مشکلی هست؟ من می خواهم برای شما آنجا باشم.
- اخیراً خودت نبودی. خوبی؟
- چیزی هست که بخواهید در موردش صحبت کنید؟
ضروری است که گوش دهید و نشان دهید که به آن اهمیت می دهید. از اعضای خانواده یا دوستان خود با دور هم جمع شدن یا چک کردن آنها حمایت کنید.
از شما انتظار نمی رود مشاوره ارائه دهید، اما می توانید آنها را به منابع رایگان و محرمانه ای مانند 988, MDYoungMinds یا MDMindHealth/MDSaludMental.
همچنین، برای ایده‌هایی در مورد سلامت روان و خودکشی، مانند بحث‌های کارشناسان سلامت روان مانند جانسون، از منابع دیگر مشورت کنید. او دارای یک مجموعه ای از بحث ها با مشاوران مدرسه، یک روانپزشک کودک و سایر کارشناسانی که موضوعاتی مانند حمایت از سلامت روانی یکی از اعضای خانواده، استفاده از مراقبه ذهن آگاهی برای حمایت از سلامت روانی، آسیب های نژادی و تبدیل درد شما به اشتیاق را پوشش می دهند.
صحبت کردن با فرزندانتان در مورد خودکشی و سلامت روان
در چند مورد، 211 چیست؟ در پادکست ها، مهمانان درباره بی میلی بسیاری از مردم در صحبت درباره خودکشی صحبت کرده اند.
امی اوکاسیو از بنیاد LIVEFORTHOMAS، در مورد مبارزه صحبت کردن با فرزندانش در مورد مبارزات آنها صحبت کرد.
"بنابراین، من قطعاً در یافتن این تعادل با مشکل مواجه شدم، زیرا با هر دو بچه‌ام، یاد گرفته‌ام که اگر به آنها اجازه بدهم پیش من بیایند، صحبت خواهند کرد. اگر شروع به سوال پرسیدن کردم، آن موقع بود که آنها به نوعی خاموش شدند.
بنابراین، هنگامی که او شروع به باز کردن بیشتر در مورد آنچه داشت، آنچه را که تجربه می کرد، باز کرد، این تعادل را پیدا کرد. من می خواهم او به صحبت کردن ادامه دهد. او یک بار با من صحبت کرد که فقط می خواهد بی حس شود.
چیزی که بیشتر مردم نمی‌دانند این بود که توماس شروع به خوددرمانی کرده بود و شروع به خودآزاری کرد. و وقتی آن مکالمات را داشتیم، این بود، من فقط می‌خواهم بی‌حس باشم. من نمی خواهم چیزی را احساس کنم.
بنابراین، هنگام پرسیدن سؤال، خوب، از چه چیزی می خواهید بی حس شوید؟ مثلاً نمی‌توانستم این سؤالات را بپرسم زیرا او خاموش می‌شود. بنابراین، یافتن تعادلی بود که چقدر فشار می‌آورم؟ کی عقب بکشم؟ و متأسفانه، در مورد توماس، وقت ما برای انجام این مکالمات تمام شد، زیرا او شروع به باز کردن بیشتر و بیشتر کرد. اوکاسیو توضیح داد و ما فقط وقتمان تمام شد.
او بر اهمیت زبان و همدلی به عنوان والدین تاکید کرد. او گفت که دریافته مهم است که حرف های فرزندش را نادیده نگیرد. گاهی اوقات چیزی که ممکن است برای یک بزرگسال بی اهمیت به نظر برسد، برای یک بچه بسیار مهم است.
آنچه را که فرزندتان از سر می گذراند کم اهمیت جلوه ندهید یا کوچک نسازید.
"میدونی، فقط گوش کن. شما حتی مجبور نیستید بفهمید، خوب، من نمی‌فهمم چرا این مسئله بزرگی است، اما می‌دانید که این موضوع برای فرزند من است. بنابراین، اجازه دهید در مورد آنچه در حال وقوع است بیشتر بدانم و از آنها بپرسم، می دانید، چه چیزی از من نیاز دارید؟ مثلاً در این شرایط چه چیزی برای شما مفید خواهد بود؟» اوکاسیو توضیح داد.
چگونه با جوانان LGBTQ+ صحبت کنیم
حداقل یک جوان +LGBTQ بین 13 تا 24 سال در ایالات متحده در هر 45 ثانیه اقدام به خودکشی می کند.
وقتی کسی به سمت شما آمد، از او حمایت کنید، عشق خود را نشان دهید و حضور داشته باشید.
وزارت بهداشت مریلند، دفتر پیشگیری از خودکشی عبارات حمایتی مانند:
- "برای به اشتراک گذاشتن با من از شما متشکرم. هویت شما برای شما چه معنایی دارد؟
- "خیلی خوشحالم که بهم گفتی و میخوام بدونی که این به هیچ وجه رابطه ما رو تغییر نمیده."
- "من واقعا برای شما هیجان زده هستم."
اطمینان حاصل کنید که به جای انکار آنچه فرد به شما گفته است، پشتیبانی ارسال می کنید. به آن به عنوان یک فاز اشاره نکنید. حمایت خود را نشان دهید و گوش دهید.
همچنین، از زبان تأیید LGBTQ+ در مکالمه با دیگران استفاده کنید. زبان جنسیتی مانند «شما بچه ها» را حذف کنید و آن را با «همه شما» جایگزین کنید.
