صحبت در مورد خودکشی
شما می‌توانید با گفتگوهای صریح و بی‌پرده از خودکشی جلوگیری کنید. این گفتگوها حمایت از فرد را نشان می‌دهند و به از بین بردن انگ‌ها و موانع سلامت روان کمک می‌کنند.
سلامت روان یک نگرانی جهانی است که می‌تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر متوجه شدید کسی غمگین، تنها یا بی‌علاقه به فعالیت‌های عادی یا دورهمی‌ها به نظر می‌رسد، با او تماس بگیرید و حالش را بپرسید. ممکن است مکالمه‌ی ناخوشایندی باشد، اما برای جلوگیری از خودکشی ضروری است.
در مورد "211 چیست؟" پادکست، براندون جانسون، MSH، میزبان سالن سلامت روانی سیاه در یوتیوب، درباره اکراه از صحبت در مورد خودکشی صحبت کرد.
«مثلاً خودکشی موضوع بسیار سنگینی است. من کاملاً این را درک می‌کنم، اما از آنجایی که می‌بینیم نرخ خودکشی در جوامع خاص همچنان در حال افزایش است، مهم است که درک کنیم که افکار خودکشی واقعی است.»
هنگام صحبت در مورد خودکشی، کلمات را با دقت انتخاب کنید. با تغییر زبان، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که افراد در مورد موضوع راحت صحبت می‌کنند و احساس امیدواری می‌کنند.
جانسون توضیح داد: «...ما می‌خواهیم زبان را تغییر دهیم. بنابراین، مردم احساس می‌کنند که می‌توانند در فضایی امن گفتگو کنند و آسیبی نبینند، در ابتدا فقط به خاطر زبان، قبل از اینکه حتی فرصتی برای تجربه پتانسیل امید و بهبودی داشته باشند.»
همچنین، از توصیف کلی افراد و استفاده از اصطلاحات عامیانه خودداری کنید. جانسون توضیح داد،
«بنابراین، ممکن است بگوییم این فرد وسواس فکری عملی دارد یا این فرد دوقطبی عمل می‌کند، یا این فرد اسکیزوفرنیک است، بدون اینکه واقعاً در نظر بگیریم که این واقعاً به چه معناست و چقدر برای فردی که ممکن است دوقطبی باشد، انگ محسوب می‌شود، درست است؟ چه کسی ممکن است اسکیزوفرنیک باشد، چه کسی ممکن است وسواس فکری عملی داشته باشد. بی‌اهمیت جلوه دادن تجربیات آنها به یک اصطلاح عامیانه، که معمولاً برای شخص دیگری جنبه بازجویی دارد، چیزی است که می‌تواند حتی تا حد ایده خودکشی نیز مضر باشد.»
صحبت با نوجوانان
صحبت کردن با یک نوجوان می‌تواند چالش برانگیز باشد زیرا آنها از نظر اجتماعی، عاطفی و ذهنی با مشکلات زیادی روبرو هستند.
اگر آنها با احساسی که نسبت به خودشان دارند دست و پنجه نرم می‌کنند، انجام این مکالمات می‌تواند حتی سخت‌تر هم باشد.
امی اوکاسیو از بنیاد LIVEFORTHOMAS، درباره سختی‌های صحبت کردن با فرزندانش صحبت کرد.
«بنابراین، من قطعاً در یافتن آن تعادل مشکل داشتم، زیرا در مورد هر دو فرزندم یاد گرفته‌ام که اگر اجازه دهم پیش من بیایند، صحبت خواهند کرد. اگر شروع به پرسیدن سوال کنم، آن موقع است که آنها به نوعی ساکت می‌شوند.»
بنابراین، این تعادل بین اینکه چقدر فشار بیاورم و چه زمانی عقب‌نشینی کنم، برقرار بود؟
او بر اهمیت زبان و همدلی به عنوان والدین تأکید کرد. او گفت که دریافته است که مهم است آنچه فرزندش می‌گوید را نادیده نگیریم، کم‌اهمیت جلوه ندهیم یا کوچک نشماریم. گاهی اوقات آنچه برای یک بزرگسال بی‌اهمیت به نظر می‌رسد، برای یک کودک بسیار مهم است.
"میدونی، فقط گوش کن. شما حتی مجبور نیستید بفهمید، خوب، من نمی‌فهمم چرا این مسئله بزرگی است، اما می‌دانید که این موضوع برای فرزند من است. بنابراین، اجازه دهید در مورد آنچه در حال وقوع است بیشتر بدانم و از آنها بپرسم، می دانید، چه چیزی از من نیاز دارید؟ مثلاً در این شرایط چه چیزی برای شما مفید خواهد بود؟» اوکاسیو توضیح داد.
نوجوانی دوران خطر و فرصت است. خودکشی یکی از این خطرات است. طبق گزارش مراکز کنترل بیماری، این دومین علت اصلی مرگ و میر در جوانان بین ۱۰ تا ۲۴ سال است.
کودکی که قبلاً هرگز با سلامت روان خود برخورد نکرده است، ممکن است در نوجوانی با چالش‌هایی روبرو شود. فشارهای اجتماعی، قلدری و تمایلات جنسی، همگی از دلایل این امر هستند.
با نوجوانان خود در مورد سلامت روانشان صحبت کنید و به دنبال علائم هشدار دهنده نگرانی در مورد سلامت رفتاری باشید.
اگر به کمک نیاز دارند، آنها را با ۹۸۸ مرتبط کنید.
چگونه با جوانان LGBTQ+ صحبت کنیم
حداقل یک جوان +LGBTQ بین 13 تا 24 سال در ایالات متحده در هر 45 ثانیه اقدام به خودکشی می کند.
وقتی کسی به سمت شما آمد، از او حمایت کنید، عشق خود را نشان دهید و حضور داشته باشید.
وزارت بهداشت مریلند، دفتر پیشگیری از خودکشی عبارات حمایتی مانند:
- "برای به اشتراک گذاشتن با من از شما متشکرم. هویت شما برای شما چه معنایی دارد؟
- "خیلی خوشحالم که بهم گفتی و میخوام بدونی که این به هیچ وجه رابطه ما رو تغییر نمیده."
- "من واقعا برای شما هیجان زده هستم."
اطمینان حاصل کنید که به جای انکار آنچه فرد به شما گفته است، پشتیبانی ارسال می کنید. به آن به عنوان یک فاز اشاره نکنید. حمایت خود را نشان دهید و گوش دهید.
همچنین، از زبان تأیید LGBTQ+ در مکالمه با دیگران استفاده کنید. زبان جنسیتی مانند «شما بچه ها» را حذف کنید و آن را با «همه شما» جایگزین کنید.
سوالات مربوط به سلامت روان که باید بپرسید
صحبت از خودکشی و سلامت روان اشکالی ندارد. آماده گوش دادن باشید!
قبل از شروع مکالمه، فضای امنی برای صحبت ایجاد کنید. سوالات باز بپرسید و مکالمه را با عبارتی مانند «متوجه شده‌ام» شروع کنید.
وزارت بهداشت مریلند و اداره پیشگیری از خودکشی مریلند عباراتی مانند این را توصیه می کنند:
- خیلی وقته با هم حرف نزدیم چطور هستید؟
- اخیراً ضعیف به نظر می رسید. چه خبر است؟
- من نگران تو هستم. مشکلی هست؟ من می خواهم برای شما آنجا باشم.
- اخیراً خودت نبودی. خوبی؟
- چیزی هست که بخواهید در موردش صحبت کنید؟
ضروری است که گوش دهید و نشان دهید که به آن اهمیت می دهید. از اعضای خانواده یا دوستان خود با دور هم جمع شدن یا چک کردن آنها حمایت کنید.
از شما انتظار مشاوره دادن نمی‌رود، اما می‌توانید آنها را به متخصصان یا منابع رایگان و محرمانه‌ای مانند ۹۸۸ ارجاع دهید.
درمانگران گفتاری حرفه‌ای
اگرچه ارتباط با دوستان و بررسی سلامت روان آنها ضروری است، اما در صورت نگرانی با یک متخصص مشورت کنید.
روان درمانی یا «گفتار درمانی» می تواند به طور موثری خطر خودکشی را کاهش دهد. یک نوع درمان شناختی رفتاری (CBT) نام دارد. CBT می تواند به افراد کمک کند تا راه های جدیدی را برای مقابله با تجربیات استرس زا بیاموزند و به آنها آموزش دهند تا در هنگام بروز افکار خودکشی، اقدامات جایگزین را در نظر بگیرند.
نوع دیگری از روان درمانی به نام رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) نشان داده شده است که میزان خودکشی را در میان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کاهش می دهد، یک بیماری روانی جدی که با خلق و خو، روابط، تصور از خود و رفتار ناپایدار مشخص می شود. یک درمانگر آموزش دیده در زمینه DBT به فرد کمک می کند تشخیص دهد که احساسات یا اعمال او مخرب یا ناسالم هستند و مهارت های لازم برای مقابله بهتر با موقعیت های ناراحت کننده را آموزش می دهد.
علائم هشدار دهنده
دانستن نشانه های افسردگی یا بیماری روانی در پیشگیری از خودکشی مهم است.
علائم بیماری روانی ممکن است زمانی که یک فرد نوجوان است ظاهر شود. در "211 چیست؟" پادکست، نامی مریلند علائم گفته شده معمولاً حداکثر در سنین 25 تا 30 سالگی مشاهده می شود. اما، می تواند در هر زمانی از زندگی شخصی را تحت تاثیر قرار دهد.
کیت فارینهولت، مدیر اجرایی اتحادیه ملی بیماری‌های روانی در مریلند (NAMI Maryland)، گفت:
«تفاوت بین داشتن یک مشکل سلامت روان و داشتن یک بیماری روانی، این یک نوع مقیاس کشویی است. بنابراین مردم می توانند اغلب با ما تماس بگیرند زیرا آنها مضطرب، افسرده، استرس دارند و می خواهند اطلاعاتی در مورد نحوه برخورد با آن به دست آورند.
و ممکن است موقتی باشد، اما تشخیص یک بیماری روانی پیچیده است و هیچ آزمایش آسانی وجود ندارد که به کسی اطلاع دهد که آیا واقعاً یک بیماری روانی دارد یا خیر و همچنین ممکن است واکنشی به نوعی اختلال فیزیکی باشد. هر بیماری روانی علائم خاص خود را دارد.»
علائم هشدار دهنده رایج عبارتند از:
- نگرانی یا ترس بیش از حد
- احساس غمگینی بیش از حد
- داشتن تفکر مغشوش یا مشکل در تمرکز
- تغییرات خلقی شدید می تواند تفاوت ایجاد کند
- ایزوله سازی شخصی
- دور شدن از چیزهایی که قبلاً به شما شادی می داد
- توانایی انجام فعالیت های روزانه
- ناتوانی در کنترل مشکلات یا استرس های روزانه
عدم تعادل یا موقعیت شیمیایی اغلب باعث بیماری روانی می شود. طلاق، استرس، از دست دادن یکی از عزیزان، موقعیت خانوادگی، محیط، یا یک بیماری مزمن پزشکی همگی می توانند به بیماری روانی کمک کنند. ممکن است دلایل مختلفی برای این بیماری وجود داشته باشد.
چه کسی در معرض خطر است؟
خودکشی تبعیض قائل نمی‌شود. افراد از هر جنس، سن و قومیتی در معرض خطر خودکشی هستند. اما افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، ویژگی‌های خاصی را به اشتراک می‌گذارند.
عوامل خطر اصلی خودکشی عبارتند از:
- افسردگی، سایر اختلالات روانی یا اختلال سوء مصرف مواد.
- اقدام به خودکشی قبلی
- سابقه خانوادگی اختلال روانی یا سوء مصرف مواد.
- سابقه خانوادگی خودکشی.
- خشونت خانوادگی، از جمله آزار جسمی یا جنسی.
- داشتن اسلحه یا سلاح گرم دیگر در خانه.
- حبس، در زندان یا زندان بودن.
- قرار گرفتن در معرض رفتار خودکشی دیگران، مانند رفتار اعضای خانواده، همسالان یا چهره های رسانه ای.
خطر رفتار خودکشی نیز با تغییرات در مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی، از جمله سروتونین، که با افسردگی نیز مرتبط است، مرتبط است. سطوح پایین‌تری از سروتونین در مغز افرادی که سابقه اقدام به خودکشی داشتند، یافت شده است.
بسیاری از افراد برخی از این عوامل خطر را دارند اما اقدام به خودکشی نمی کنند.
یافتن پشتیبانی
برای پشتیبانی فوری با شماره ۹۸۸ تماس بگیرید یا پیامک دهید.
شما می‌توانید از طریق روش‌های زیر، پشتیبانی حرفه‌ای سلامت روان را در کد پستی خود پیدا کنید: جستجو در پایگاه داده منابع سلامت رفتاری ایالتارائه شده توسط شبکه اطلاعات مریلند
جوانان ممکن است در سلامت رفتاری عمومی یا برنامه پیشگیری از خودکشی یا از طریق یک برنامه متمرکز بر نوجوانان مانند MDYoungMinds یا Takeing Flight.
MDYoungMinds یک برنامه پشتیبانی متنی از طریق 211 و وزارت بهداشت مریلند، دفتر پیشگیری از خودکشی است. پیام‌های متنی حمایتی با تمرکز بر نگرانی‌ها و استرس‌های روانی نوجوانان و نوجوانان ارسال می‌کند.
گرفتن پرواز یک برنامه حمایت از همسالان با رهبران جوان (18 تا 26 ساله) است که تجربه شخصی در مورد نگرانی های سلامت رفتاری یا تروما دارند. آنها جوانان را با جلسات مجازی هفتگی و پشتیبانی همتایان رسانه های اجتماعی.
از متخصصان یاد بگیرید
همچنین، برای ایده‌هایی در مورد سلامت روان و خودکشی، مانند بحث‌های کارشناسان سلامت روان مانند جانسون، از منابع دیگر مشورت کنید. او دارای یک مجموعه ای از بحث ها با مشاوران مدرسه، یک روانپزشک کودک و سایر کارشناسانی که موضوعاتی مانند حمایت از سلامت روانی یکی از اعضای خانواده، استفاده از مراقبه ذهن آگاهی برای حمایت از سلامت روانی، آسیب های نژادی و تبدیل درد شما به اشتیاق را پوشش می دهند.
